Knjiga opisuje razvoj naučne istoriografije u Srbiji i Bugarskoj u poslednjoj četvrtini XIX veka. U središtu autorovog interesovanja su sami radovi Ilariona Ruvarca, Stojana Novakovića, Marina Drinova, Vasila Zlatarskog i drugih istoričara tog doba, unutar konteksta razvoja ne samo istoriografije nego i pomoćnih nauka, pre svega filologije i paleografije, kao i unutar razmatranja profesionalizacije poziva istoričara. Tim putem, autor dolazi do nekoliko zaključaka koji menjaju dosadašnji pogled na razvoj istoriografije na Balkanu.