Ova monografija se bavi analizom šerijatsko-pravnih uslova na osnovu kojih su osnivane vakufske zadužbine, ulogom vakufa u urbanizaciji osmanskih gradova i radom Mešovite srpsko-turske komisije za državnih i vakufska dobra (1881-1882). U drugom delu publikacije priređena je i objavljena arhivska građa zaostala iz rada pomenute Komisije. Posebnu važnost u ovom pogledu čini spisak 1.002 vakufska dobra koja su popisana u južnim krajevima nakon oslobođenja od osmanske vlasti.