Proučavanje narodnog stvaralaštva navelo je Cajkanovica da se posveti istraživanju predhrišcanskih verovanja srpskog naroda. U vreme kada je započeo svoja istraživanja nije bilo pouzdanih izvora za proučavanje i rekonstrukciju predhrišcanske religije, a kao polazište su se nametnule narodne umotvorine i tradicionalna narodna verovanja. Cajkanovic je koristeci komparativnu metodu i pažljivo analizirajuci srpske običaje, umotvorine i tradiciju u velikoj meri uspešno rekonstruisao predhrišcansku religiju srpskog naroda. Njegova najznačajnija knjiga iz ove oblasti je O srpskom vrhovnom bogu, objavljena za njegova života 1941. godine.